نوزده

یکی اون قدر مرده که بعد این همه سال، هنوز از فکر جنایت سربازای عراقی در حق دخترها و زنهای مرز نشین چشماشُ خون می گیره.
یکی اون قدر نامرده که به دختر 11 ساله ی وطن خودش رحم نمی کنه...آخ!

هجده

اتو کشیده و مرتب به وطن برگشت!
پهلو و کمرش پر از رد اتو بود.

هفده

بزرگی به قد نیست که تو خوش قد و قامت ترین بودی جانِ دلِ مادر!

شانزده

وقتی حالش خوب باشد
کولی ام می دهد و مرا دور تا دور خانه می چرخاند
فوتبال دستی می زنیم
می بَرَدَم پارک،تاب و سرسره و هرچه فکرش را بُکُنی

وقتی حالش بد باشد
پرتم می کند توی حمام
من آب بازی می کنم
او داد می زند
وقتی حالش بد باشد
.
.
.
بازهم دوست داشتنی است.

پانزده

رفته بودند عکس یادگاری بگیرند برایمان...عکس های گلگون شده از خون!

چهارده

از همان جایی که تیر خورده بود پر درآورد
و پرید
و پریـد!

سیزده

هنوز برای راه رفتنم دستهای تو را لازم دارم بابا.

عکس متعلق به شهید کازرونی و خانواده شون.

دوازده

شهدا پناهنده شدند؛
پناهنده به الله ...

یازده

بعضی ها هستند که آب خوردنشان به سادگی آب خوردن نیست.

ده

عاقبت عشق های دو طرفه شهادت است.